Het schaduwjaar

Geschreven door: Kim Liggett

‘Gruwelijk goed. Maar ook zo geweldig mooi.’

Samenvatting

In een wereld waar mannen met de scepter zwaaien, worden ieder jaar alle zestienjarige meisjes een jaar naar een kamp in een afgelegen gebied gestuurd. Dit alles om de meisjes in de wildernis hun magie kwijt te maken. Tierney is één van de 33 meisjes die het bos in worden gestuurd, bang, maar vastberaden om als reine vrouwen terug te keren. Maar de sfeer slaat al snel om als de meisjes er achter komen in welke omgeving ze het komende jaar moeten doorbrengen. Misschien is zijn het de enge verhalen die zich de ronde doen, of de eeuwige angst om in handen van een stroper te vallen, maar er is iets wat de meisjes één voor één gek maakt, tot de dood erop volgt. Tierney is vastbesloten om haar lot en het lot van de meisjes te veranderen. Maar is ze opgewassen tegen de gruwelen van het schaduwjaar?

Recensie

Dit boek vond ik gruwelijk, gruwelijk goed! Ik wist niet zo goed wat ik kon verwachten, omdat ik het boek als één van de eersten mocht lezen. De achterflap beloofde me veel moois, waardoor ik wel een beetje bang werd om teleurgesteld te worden. Maar ik kon er niet meer naast zitten. Alles wat ze erover zeggen, is waar! Ik vond het zó geweldig!

Maar goed, nou naar het verhaal zelf. Het Schaduwjaar is op vele manieren een heel vernieuwend boek. Niet alleen het verhaal, maar ook de schrijfstijl was voor mij compleet nieuw. Maanden vervlogen met het omslaan van een bladzijde. Dit was af en toe een beetje frustrerend, maar ook wel logisch, want het snelle tijdsverloop past goed bij de inhoud van het verhaal. Een heel ‘schaduwjaar’ in 300 pagina’s beschrijven is namelijk niet makkelijk.

De vele gruwelijke momenten die in dit boek voorkomen, worden allemaal op zó een manier geschreven dat het je in het begin heel erg raakt, maar je merkt dat dit naarmate het boek vordert op de één of andere manier normaal wordt. Dit is misschien wel enger dan het fragment zelf. Af en toe werd het zó spannend dat ik het boek even moest wegleggen. Maar niet voor lang, want de korte hoofdstukken zorgden ervoor dat ik zomaar 100 pagina’s weg las.

Conclusie

Ik kan dit boek niets anders dan vijf bookies geven. Het is me niet vaak overkomen dat ik zó werd meegevoerd met een boek. Ik zat vaak op het puntje van mijn stoel, grinnikend of snuffend, maar meestal met mijn mond wijd open. Want dit is echt een fantastisch boek. Een aanrader voor liefhebbers van The Hungergames, The Handmaids Tale of Lord of the Flies. Of voor mensen die gewoon een keer een heel goed boek willen lezen.