[Let wel: dit boek is niet in het Nederlands verkrijgbaar.]
‘Hele unieke personages.’
Samenvatting
You say it first is niet zomaar een liefdesverhaal tussen twee tieners. Nee, zeker niet, want Meg en Colby zijn allesbehalve normaal. Meg heeft haar hele leven op orde: ze heeft het leuke vriendje, de lieve beste vriendin, goeie cijfers en een superdrukke politieke agenda. Colby is allesbehalve. Hij is al geslaagd, maar heeft helaas geen flauw idee wat hij de rest van zijn leven wil doen. Sinds de dood van zijn vader is niets meer zoals vroeger – ook Colby niet. Maar dan wordt er op een avond ineens gebeld door het politieke initiatief WeCount. Colby neemt op en Meg vraagt hem of zijn vader al staat geregistreerd om te stemmen. Geen van beiden had kunnen voorspellen waartoe dat ongelukkige telefoongesprek zou leiden. Want niet lang daarna wisselen de twee telefoonnummers uit en bellen ze avond na avond met elkaar. Het praten vergaat hen makkelijk: al snel vertellen ze elkaar dingen die ze nog nooit eerder hebben durven uitspreken. Zal deze langeafstandsrelatie ooit tot iets moois leiden? Of zijn Meg en Colby toch té verschillend, té ver van elkaar of toch té gebroken om lief te hebben?
Recensie
You Say It First was het eerste boek dat ik las in 2021! Ik heb er wel het één en ander over te zeggen, dus laat ik maar gewoon gelijk beginnen. Ik was niet de allergrootste fan van dit boek. Het kostte me nogal wat tijd om hem uit te lezen, eerlijk gezegd. Meg en Colby waren in zoveel opzichten hele unieke personages, dus daar lag het zeker niet aan. Ik vond ze gewoon niet zo goed bij elkaar passen, denk ik. Daarom vond ik het ook niet leuk genoeg om te blijven lezen. Aan de andere kant, ik vond het wel leuk om over hun privéleven te lezen, dus daarom heb ik het boek toch maar uitgelezen.
Ik adviseer je nu te stoppen met lezen om de nodige spoilers te vermijden. Ik wil namelijk iets meer in detail gaan vertellen waarom ik het niet het allerleukste boek vond. Ten eerste vond ik de manier waarop Meg en Colby elkaar voor het eerst ‘ontmoeten’ niet leuk. Ik vond ze namelijk allebei een beetje ongevoelig tegenover elkaar tijdens dat eerste gesprek. Maar ik had nog hoop. Helaas werd het niet heel veel beter. Ik merkte dat de conversaties tussen Colby en Meg al snel ontzettend repetitief werden. Ze hadden aldoor ruzie en kozen aan de lopende band de stomste dingetjes om boos over te worden. Ik denk dat ik met zekerheid kan zeggen dat ik de personages niet leuk vond wanneer ze met elkaar waren. Het was alsof hun hele houding veranderde op het moment dat de ander in beeld kwam.
Wat ik wel nog even kwijt wil: ik vond dit boek erg uniek. Meg was een fantastisch meisje dat zich interesseerde voor politieke zaken (iets wat niet vaak voorkomt in dergelijke boeken). En Colby was ook een erg interessante keuze voor Meg. Daarvoor bleef ik ook doorlezen, omdat ik wilde weten of het uiteindelijk zou gaan werken of niet. En ik ben naderhand toch blij dat ik daarvoor heb gekozen, omdat ik het einde erg mooi en passend vond.
Conclusie
Zoals je misschien al hebt kunnen merken, weet ik niet zo goed hoe ik mijn gevoelens jegens dit boek moet samenvatten. Aan de ene kant vond ik het een heel apart liefdesverhaal dat ook nog eens werd verstoord door veel te veel ruzies. Aan de andere kant vond ik het wel een heel bijzonder liefdesverhaal dat tussen twee geweldige, unieke personages speelde. Ik heb geen flauw idee hoe ik het anders moet verwoorden. Het was niet zonde van mijn tijd, maar het was ook zeker geen nieuwe favoriet.
| Productinformatie: |
| Geschreven door: Katie Cotugno |
| Aantal pagina’s: 368 |
| Uitgeverij: Balzer + Bray |
| ISBN: 9780063032484 |
| Geïnteresseerd? Koop ‘m hier. |